باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی - بسیاری از دانشمندان در مورد احتمال وجود یک سیاره پنهان در دورترین نقاط منظومه شمسی ما کنجکاو بودهاند. این فرضیه قبلاً بر اساس مدار نامنظم اورانوس مطرح شده بود، در حالی که این معما در نهایت با محاسبه مجدد جرم نپتون حل شد. با این حال، در سال ۲۰۱۶، ستارهشناسان کلتک، کنستانتین باتیگین و مایک براون، این معما را با ایده جدیدی احیا کردند: اینکه سیاره نهم، بر اساس مدارهای عجیب اجرام دور کمربند کویپر ممکن است وجود داشته باشد.
توجیه سیاره نهم
طبق مشاهدات باتیگین و براون، بسیاری از اجرام کمربند کویپر طبق انتظار نمیچرخند. این نشان میدهد که این اجرام دور، مانند ماه، به نوعی توسط چیزی غیر از خورشید ما دچار اختلال میشوند.
اعتقاد بر این است که سیاره فرضی نهم چندین برابر اندازه زمین است و به دور نپتون میچرخد. شواهد پشتیبان شامل کشف یک جسم فرا-نپتونی اخیراً کشفشده با مدارهای بیضوی (مانند 2017 OF201) است که ممکن است توسط یک سیاره عظیم شکل گرفته باشد.
در سال 2024، براون اعتماد خود را به این نظریه تکرار کرد و گفت: در حال حاضر هیچ توضیح دیگری برای اثراتی که میبینیم وجود ندارد. اکتشافات بیشتر فرا-نپتونی به طور مداوم به یک نیروی گرانشی ناشناخته اشاره میکنند.
چالشها و شواهد جدید
با این حال، این نظریه با چالشهایی روبرو است. ستارهشناسان دیگر ادعا میکنند که دادههای کافی از کمربند کویپر برای پشتیبانی از وجود سیاره نهم وجود ندارد.
برخی دیگر توضیحات جایگزینی مانند حلقهای از بقایای اجرام یا چیزی حتی عجیبتر مانند یک سیاهچاله کوچک را پیشنهاد میکنند. یک توضیح احتمالی، کاهش زمان مشاهده است، زیرا این اشیاء، که بسیار از سیاره ما دور هستند، برای رسیدن به مدار خود به دهها هزار سال زمان نیاز دارند.
کشفیات اخیر، مانند ستاره 2023 KQ14 که آنقدر کشیده است که به نظر میرسد در یک منظومه شمسی خالی قرار دارد، این سناریو را پیچیدهتر میکند. اگر سیاره نهم وجود داشته باشد، حداقل ۵۰۰ واحد نجومی از خورشید فاصله خواهد داشت. در همین حال، ستارهشناسان همچنان با استفاده از تلسکوپهای زمینی و فضایی، لبههای وسیع و دورافتاده منظومه شمسی ما را کاوش میکنند.
منبع: الیوم السابع