باشگاه خبرنگاران جوان - در یکی از خیابانهای استرالیا، تصویری دیواری توجه رهگذران را به خود جلب کرده است؛ چهرهای شناختهشده با یونیفورمی نظامی، در حالیکه نوار آبیوسفید اسرائیلی بر بازویش بسته شده، در مقابل شهری ویران ایستاده است؛ شهری که شعلههای آتش و دود از دل آن زبانه میکشد.
این اثر جنجالی، از ساختههای اسکات مارش (Scott Marsh)، هنرمند خیابانی استرالیاییست که بار دیگر با زبان بیپروای تصویر، به سراغ موضوعی حساس و جهانی رفته است؛ جنگ، خشونت، و سیاستهای نظامیگرایانه اسرائیل در سرزمینهای اشغالی.
مارش که پیشتر نیز با نقاشیهای سیاسیاش در سطح بینالمللی خبرساز شده بود، در این اثر، نتانیاهو را در قامت یک نظامی با لباس جنگی ترسیم کرده است. در پسزمینه، نمایی از شهری شبیه به غزه، در حال سوختن دیده میشود؛ جزئیاتی که هیچ تردیدی دربارهی پیام اثر باقی نمیگذارد؛ انتقاد آشکار از جنگافروزی و ویرانی.
هنر، زبان جایگزین کلمات
پست اینستاگرامی منتشرشده توسط صفحهی Palestine.pixel، که تصویر این نقاشی را بازنشر کرده، نوشته است: «اسکات مارش، هنرمند خیابانی استرالیایی، بار دیگر از طریق هنر خود آنچه را که کلمات از بیانش ناتواناند، آشکار میکند. به نظر شما آیا هنر هنوز هم نیرومندترین ابزار برای بیان و افشای واقعیت است؟ دیدگاهتان را با ما در میان بگذارید.»
این پرسش، به قلب ماجرا اشاره دارد؛ آیا هنر میتواند فراتر از رسانههای رسمی و زبانهای دیپلماتیک، واقعیتهای جهان امروز را عریان و بیواسطه به نمایش بگذارد؟ پاسخ اسکات مارش به این سؤال، ظاهراً یک «بله» بلند است.
هنر خیابانی؛ رسانهای بیپرده، بیسانسور
هنر خیابانی سالهاست به یکی از ابزارهای مهم بیان سیاسی و اجتماعی در کشورهای غربی تبدیل شده است؛ رسانهای بصری، عمومی و بدون واسطه که قدرت بالایی در جلب توجه افکار عمومی دارد. بر خلاف گالریها و رسانههای رسمی، دیوارهای شهر به همه تعلق دارند، و همین بیواسطگی، آثار مارش را به پیامهایی مستقیم بدل کرده است.
رنج تصویرشده، واقعیتی جاری
در پس این اثر، تنها یک تصویر نیست؛ بلکه دههها خشونت، اشغال، و جنگ نهفته است. تصویر نقاشیشده بر دیوار، بازنمایی سمبولیک سیاستی است که خانهها را به ویرانه، و شهرها را به خاکستر تبدیل کرده است. کودکان کشتهشده، مادران داغدیده، و آوارگان بیسرپناه، همه در لایههای این تصویر حضور دارند، هرچند بینام و بیچهره.
اثر تازهی اسکات مارش، بار دیگر این پرسش بنیادین را پیشروی مخاطبان میگذارد؛ در جهانی که حقیقت اغلب سانسور میشود، آیا هنر میتواند حقیقت را نجات دهد؟ او به جای پاسخ دادن، تصویر میکشد؛ تصویری که مثل فریادی در خیابان طنینانداز میشود.
منبع: فارس