اقتصاد۲۴ ـ حسن صانعی، شاعر متعهد و نوگرای معاصر، چهارم مردادماه ۱۴۰۴ در سن ۸۲ سالگی چشم از جهان فروبست و دو روز بعد در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. او که در سال ۱۳۲۲ در شهر ارومیه زاده شده بود، زندگی خود را وقف شعر، آزادیخواهی و عدالتجویی کرد. صانعی از آندست شاعران بود که شعر را تنها برای زیباشناسی نمیخواست، بلکه آن را ابزاری برای فریاد زدن دردهای انسان معاصر میدانست.
بیشتر بخوانید: محمدعلی بهمنی شاعر پرآوازه ایرانی کیست؟
حسن صانعی شاعری با دغدغههای اجتماعی
شعرهای صانعی اگرچه با زبانی ساده و روشن سروده میشدند، اما در لایههای زیرین خود، اشاراتی عمیق به بیعدالتی و رنج انسانها داشتند. او حتی پس از تجربه تلخی که در سال ۱۳۶۰ از سر گذراند، به راه خود ادامه داد.
حادثه خونین روز جهانی کارگر در اردیبهشت ۱۳۶۰ نقطه عطفی دردناک در زندگی شخصی و ادبی حسن صانعی بود. در این تجمع که در میدان آزادی تهران برگزار شد، دختر خردسال او، میترا، در آغوش مادر جان باخت. همسر صانعی نیز از آن روز تا پایان عمر با عوارض ترکش بمب دستی دستوپنجه نرم کرد. این فاجعه تأثیری عمیق بر شعرهای صانعی گذاشت و مفاهیمی، چون فقدان، زخم و ایستادگی از آن پس به شکل پررنگتری در آثارش حضور یافتند.
آثار حسن صانعی
او از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. حسن صانعی در سه مجموعه شعر منتشرشدهاش یعنی «شکوفه مینوشد باد» (۱۳۸۸)، «این رودخانه مال من است» (۱۳۹۰) و «جمعآوری آب در آبکش» (۱۳۹۷)، تصویری روشن از رنج، امید و اعتراض زمانهاش ارائه داده است. هر کدام از این مجموعهها روایتی انسانی از درد و امید بود که با صداقت و زبان خاص او، تأثیرگذاری بالایی داشت.
درگذشت حسن صانعی
حسن صانعی در تیرماه ۱۴۰۴ بر اثر نارسایی تنفسی ناشی از کهولت سن درگذشت. سالهای پایانی عمرش را در آرامش نسبی سپری کرد.