حمله اسرائیل به قطر باید درس دیگری برای ایران باشد/ آنها به دوستان صمیمی خود هم رحم نمی‌کنند

استاد دانشگاه آلاباما آمریکا می‌گوید شواهد زیادی وجود دارد که هم نتانیاهو و هم ترامپ از مذاکرات به عنوان حیله‌ای برای اجرای حملات نظامی استفاده می‌کنند، حتی علیه اهدافی در کشور‌هایی که با آنها روابط صمیمانه‌ای دارند.

به گزارش سرویس بین الملل تابناک، اسرائیل طی یک حمله هوایی، مقر سران حماس در دوحه قطر را هدف قرار داد.

این حمله در حالی رخ داد که هیئت حماس در حال بحث درباره پیشنهاد «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا برای آتش‌بس بود.

همچنین حمله به رهبران حماس در دوحه با هماهنگی آمریکا انجام شد.

انور قرقاش مشاور دیپلماتیک رئیس امارات در خصوص حمله رژیم صهیونیستی به دوحه قطر اعلام کرد: امنیت کشور‌های عربی خلیج فارس تقسیم ناپذیر است و ما با تمام وجود در کنار قطر هستیم.

وی در این خصوص اضافه کرد: ما حمله خائنانه اسرائیل را که قطر را هدف قرار داد محکوم می‌کنیم و همبستگی کامل مان را در مقابله با این حمله تایید می‌کنیم.

وزارت خارجه عربستان سعودی هم در ارتباط با حمله رژیم صهیونیستی به قطر اعلام کرد: پادشاهی سعودی حمله اسرائیل به پایتخت قطر را به شدت محکوم می‌کند.

در این راستا، محمد بن سلمان در تماس تلفنی با شیخ تمیم امیر قطر بر حمایت تمام قد کشورش با قطر تاکید کرد.

او تأکید کرد که پادشاهی سعودی تمام توان خود را برای حمایت از برادران خود در قطر و اقداماتی که برای حفظ امنیت خود انجام می‌دهد، قرار می‌دهد.

در خصوص این موضوع خبرنگار تابناک گفتگویی با پروفسور نادر انتصار رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آلاباما آمریکا انجام داده که در ادامه آمده است.

کتاب «ماراتن مذاکرات هسته‌ای، از سعدآباد تا کوبروگ» به قلم نادر انتصار رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه بوستون و کاوه افراسیابی، استاد دانشگاه بوستون آمریکا از جمله آثار انتصار به شمار می‌رود. همچنین کتاب «سیاست کرد‌ها در خاورمیانه» از جمله آثار شناخته شده انتصار است که ابعاد سیاسی و اجتماعی ادغام کرد‌ها در جریان اصلی زندگی سیاسی-اجتماعی در ایران، عراق و ترکیه را تحلیل می‌کند.

*اسرائیل به مقر سران حماس در دوحه قطر حمله کرد. این اقدام در حالی صورت گرفت که به گفته منابع خبری، اسرائیل با آمریکا در این زمینه هماهنگی لازم را انجام داده بود و آمریکا چراغ سبز نشان داده بود. این موضوع مبین چه چیزی است؟

این حمله برای اسرائیل و آمریکا کاملاً عادی و معمول بود. شواهد زیادی وجود دارد که هم نتانیاهو و هم ترامپ از مذاکرات به عنوان حیله‌ای برای اجرای حملات نظامی استفاده می‌کنند، حتی علیه اهدافی در کشور‌هایی که با آنها روابط صمیمانه‌ای دارند. 

این همچنین یک درس دیگر برای ایران است که در حال بررسی حرکت بعدی خود می‌باشد. در تصمیم‌گیری‌های سیاست خارجی، هرگز نمی‌توان سیاستی مبتنی بر واقع‌بینی و استحکام را با آرزوپردازی جایگزین کرد.

*قطر در اولین سفر خارجی «دونالد ترامپ» به منطقه خلیج فارس، مورد بازدید رئیس جمهور آمریکا قرار گرفت. حال ترامپ گویا چک سفید امضا به نتانیاهو داده تا حتی کشور‌هایی که قرار است با ثروت هنگفت خود در آمریکا سرمایه گذاری کنند، نیز هدف قرار گیرد. این موضوع چه تاثیری بر رویکرد اعراب خلیج فارس نسبت به آمریکا خواهد داشت؟

این یک درس خوب برای کشور‌های عربی است که آینده و رفاه مردم خود را به ارابه واشنگتن گره زده‌اند. اگر کشوری مانند قطر که روابط دیرینه‌ای با واشنگتن دارد و همچنین بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در خلیج فارس را میزبانی می‌کند، می‌تواند اینگونه بی‌پروا حاکمیتش توسط به اصطلاح حامی خود مورد تعدی قرار گیرد، پس سایر کشور‌های در شرایط مشابه باید در مورد ثبات و امنیت آینده خود بازاندیشی کنند. 

با این حال، من فکر نمی‌کنم این کشور‌ها دارای توانایی یا دوراندیشی لازم برای تصور امنیت خود خارج از مدار واشنگتن باشند.

*امارات و عربستان حمله اسرائیل به قطر را محکوم کردند. این در حالی است که ریاض کاندیدای عادی سازی روابط با اسرائیل نیز بود. حال به نظر می‌رسد اعراب خلیج فارس بیشتر نسبت به هژمون شدن اسرائیل در منطقه نگران خواهند شد. ارزیابی شما چیست؟

محکومیت‌های اینچینی چیزی بیش از یک حرکت احساسی و ظاهری نیست. این‌گونه محکومیت‌ها در عرصه واقعی و خشن سیاست بین‌الملل تقریباً هیچ چیزی را محقق نمی‌کند. 

بگذارید اینجا صریح باشم. اینها کشور‌های ناتوان هستند که مدتهاست هژمونی اسرائیل در منطقه را پذیرفته‌اند در حالی که به حرف‌زدن دوپهلو ادامه می‌دهند. 

من اعتبار چندانی برای سخن رژیم‌های حاکم عرب در خلیج فارس قائل نیستم. به اقدامات آنها توجه کنیم، نه به حرف‌ها و اعلامیه‌های توخالی آنها.

*قطر میانجیگیری مذاکرات اسرائیل و حماس را متعاقب این حمله تعلیق کرد. این موضوع چه تاثیری بر روند جنگ غزه خواهد داشت؟ 

همانطور که قبلاً گفتم، مذاکرات برای اسرائیل یک تاکتیک انحرافی بود تا برای تل آویو زمان بیشتری بخرد تا مواضع خود در غزه را تحکیم کند و به سیاست پاکسازی قومی خود، نه تنها در غزه بلکه در کرانه باختری، ادامه دهد.