لبخند گمشده در خیابان‌های لرستان

باشگاه خبرنگاران جوان ؛ سارا بابایی- در بسیاری از خیابان‌ها و محله‌های خرم‌آباد و دیگر شهرهای لرستان، شهروندان روزمرگی و دغدغه‌های اقتصادی را تجربه می‌کنند و کمتر فضایی برای گذران اوقات فراغت یا تجربه شادی جمعی وجود دارد.

 این خلا باعث شده بسیاری از جوانان و خانواده‌ها، نشاط اجتماعی را کم‌رنگ و حتی دور از دسترس ببینند.

 فرانک بابایی، روان‌شناس و روان‌درمان‌گر، در این باره می‌گوید:شادی یک نیاز اساسی است و نه یک کالای لوکس. وقتی مردم فرصت تجربه نشاط جمعی نداشته باشند، میزان اضطراب، پرخاشگری و احساس تنهایی در شهر بالا می‌رود.

نقش فراموش‌شده مدیریت شهری

شهرداری‌ها در لرستان عمدتاً تمرکز خود را روی پروژه‌های عمرانی گذاشته‌اند؛ ساخت پل، جدول‌گذاری و آسفالت خیابان‌ها. اما فعالیت‌های نشاط‌آفرین مثل ایجاد فضاهای سبز پویا، پارک‌های موضوعی، برنامه‌های فرهنگی و جشنواره‌های محلی کمتر در دستور کار بوده است.

بابایی تأکید می‌کند:مدیریت شهری باید فراتر از خدمت‌رسانی فیزیکی باشد. طراحی شهری با نگاه نشاط‌آفرین، فرصت‌های اجتماعی و فرهنگی را افزایش می‌دهد و می‌تواند موجب کاهش آسیب‌های روانی و اجتماعی شود.

 کمبود زیرساخت‌های فرهنگی و تفریحی

لرستان با کمبود سالن‌های فرهنگی، خانه‌های فرهنگ فعال، مراکز تفریحی و فضاهای ورزشی مناسب مواجه است.

 این کمبود باعث می‌شود خانواده‌ها و جوانان یا سرگرمی سالم پیدا نکنند، یا برای تجربه شادی اجتماعی به شهرهای دیگر مهاجرت کنند.

بابایی در تحلیل خود می‌گوید:شادی صرفاً یک تجربه فردی نیست؛ یک پدیده اجتماعی است. وقتی شهر فضاهای کافی برای فعالیت‌های گروهی، هنر، موسیقی و ورزش ندارد، احساس تعلق و سرمایه اجتماعی نیز کاهش پیدا می‌کند.

شادی؛ حق شهروندی یا فرصت فراموش‌شده؟

در بسیاری از شهرهای جهان، شهرداری‌ها با برگزاری جشنواره‌های محلی، توسعه پارک‌ها و ایجاد فضاهای تفریحی، نشاط را به بخشی از زندگی شهری تبدیل کرده‌اند.

 در لرستان اما هنوز شادی بیشتر یک آرزوست تا یک واقعیت. ایجاد برنامه‌های پایدار و توجه به فرهنگ و نیازهای محلی می‌تواند این خلا را پر کند و لبخند را به خیابان‌ها بازگرداند.

لبخند گمشده در خیابان‌های لرستان، هشدار جدی برای مدیریت شهری و جامعه است. شهرداری‌ها می‌توانند با بازتعریف نقش خود و تمرکز بر شادی و نشاط اجتماعی، شهری بسازند که مردمش نه فقط در خیابان‌های تازه‌ساز بلکه در دل زندگی روزمره خود، لبخند و امید را تجربه کنند.