ما نه قهرمانیم، نه دشمن؛ فقط خبرنگاریم

هفدهم مرداد، فرصتی‌ست برای درنگی دوباره بر نقش و جایگاه خبرنگار در جامعه‌ای که هر روز بیش از پیش به آگاهی، شفافیت و گفت‌وگوی سازنده نیاز دارد. در ایران امروز، خبرنگاری نه‌تنها حرفه‌ای رسانه‌ای، که رسالتی اجتماعی است؛ رسالتی میان واقعیت‌های پرچالش اقتصادی، تحولات سیاسی و دگرگونی‌های اجتماعی.

شرایط کنونی کشورمان بی‌تردید ساده نیست، اقتصاد با فراز و نشیب‌هایی مواجه است، جامعه با دغدغه‌هایی چون تورم، اشتغال، حکمرانی و سبک زندگی نوین دست و پنجه نرم می‌کند، و فضای رسانه‌ای نیز با برخی محدودیت‌ها و انتظارات گاها سلیقه ای روبه‌روست. اما در همین فضا، خبرنگاران ایرانی همچنان می‌نویسند، تحلیل می‌کنند، روایت می‌کنند و می‌کوشند پل ارتباطی محکمی میان مردم و واقعیت باشند.

از حق نگذریم در کنار تمام دشواری‌ها، دستاوردهای امیدوارکننده ای نیز وجود داشته است. رسانه‌های ایرانی چه رسمی و چه مستقل، چه خبرگزاری و چه وب سایت خبری و... طی سال‌های اخیر نقش مهمی در بالا بردن سواد رسانه‌ای جامعه، ارتقاء سطح پرسش‌گری، و نقد سازنده ایفا کرده‌اند. مضافا در این شرایط، نسل جدیدی از خبرنگاران با انگیزه، حرفه‌ای، و آشنا با ابزارهای نوین روایتگری در دنیای دیجیتال وارد میدان اطلاع رسانی شده‌اند.

از سوی دیگر فناوری‌های نوین رسانه‌ای همچون شبکه ها و رسانه‌های اجتماعی، پلتفرم‌های تحلیلی و داده‌محور، به خبرنگاران این امکان را داده تا مستقل‌تر، سریع‌تر و هدفمندتر عمل کنند. این تنوع ابزار و صداها به غنای زیست‌بوم رسانه‌ای کشورمان کمک شایانی کرده است.

در آستانه روز خبرنگار و خصوصا در هفته های اخیر، چالش های جدیدی گریبانگیر برخی از آنها شده است، از اخراج و ناامنی شغلی گرفته تا مشکلات اقتصادی؛ به طوریکه بسیاری از آنان با قراردادهای موقت و با حداقل حقوق و دستمزد چرخ رسانه‌ها را می‌گردانند و در نبود حمایت‌های مؤثر، در معرض فرسایش تدریجی جسمی، روحی و حرفه‌ای هستند.

با این حال حفظ استقلال حرفه‌ای، رعایت امانت و اخلاق رسانه‌ای، و حرکت در مرز باریک «واقع‌نگری بدون سیاه‌نمایی» و «امیدآفرینی بدون شعار» همچنان وظیفه دشواری‌ست که بر دوش خبرنگاران مسئول و متعهد قرار دارد. امروز بیش از هر زمان دیگری، جامعه نیازمند رسانه‌هایی‌ست که فارغ از هیاهو و حاشیه سازی، بر تحلیل و گزارش دقیق و گفت‌وگو با همه قشر های سیاسی و اجتماعی تمرکز کنند.

روز خبرنگار را باید نه تنها یادآور مشکلات، که فرصتی برای بازاندیشی در نقش حیاتی آن در جامعه امروز دانست. در جهانی پر از اخبار جعلی، پروپاگاندا و روایت‌های انحصاری، خبرنگار واقعی کسی است که نه‌تنها گزارشگر واقعیت، بلکه حافظ «حق دانستن» مردم است. و این حق، همان‌چیزی‌ست که در هر نظام مردم‌سالار باید خط قرمز و مرز مقدس باشد.

روز خبرنگار تنها یادآور شغل یا عنوان نیست؛ بلکه نمادی‌ست از امیدی زنده برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر از مسیر دانستن، آگاه شدن و آگاه کردن. به همه خبرنگارانی که در دل این مسیر پرپیچ‌وخم چراغ حقیقت را روشن نگه‌ داشته‌اند، باید با احترام نگریست.

خبرنگار صدای مردم است؛ او نه مأمور تأیید است و نه مأمور تخریب. وظیفه‌اش بازتاب واقعیت است؛ همان‌گونه که هست، با همه روشنی‌ها و تاریکی‌هایش.

در این مسیر، آنچه او را متمایز می‌کند نه قدرت، نه مصونیت و نه تریبون‌های خاص؛ بلکه باور به حقیقت، تعهد به صداقت، و ایستادگی در برابر تحریف است. ما نه قهرمانیم، نه دشمن؛ فقط خبرنگاریم.

این روز را باید به همه آن‌هایی تبریک گفت که دوربین‌شان را از واقعیت برنمی‌گردانند، قلم‌شان را به بهای امنیت شغلی یا منفعت نمی‌فروشند و صدایشان را وقف کسانی می‌کنند که صدا ندارند. خبرنگار اگر مستقل، متعهد و شجاع باشد، نه‌تنها روایتگر تاریخ، که همواره بخشی از آن است.