نسل کشی اسرائیل چه نتایجی به دنبال داشته است؟

باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی تبار- به گزارش فارن افرز، نزدیک به ۷۰۰ روز پس از آغاز جنگ در غزه، ابعاد مرگ‌بار این درگیری به سطحی بی‌سابقه رسیده است. آمارهای اعلام‌شده از سوی مقامات بهداشت غزه  حاکی از کشته شدن بیش از ۶۱ هزار فلسطینی و زخمی شدن بیش از ۱۴۵ هزار نفر است. با این حال، کارشناسان تأکید دارند که آمار واقعی بسیار فراتر از این ارقام است، چرا که هزاران جسد همچنان زیر آوار مدفون مانده، بسیاری از مرگ‌ها به دلیل قحطی، بیماری و فروپاشی زیرساخت‌های حیاتی ثبت نشده و اثرات محاصره و تخریب گسترده همچنان ادامه دارد.

به نوشته فارن افرز، مطالعه‌ای منتشرشده در مجله معتبر لنست نشان داده که آمار رسمی دست‌کم ۴۱ درصد و در بیشترین برآورد تا ۱۰۷ درصد کمتر از میزان واقعی تلفات مستقیم جنگ است. این گزارش همچنین تخمین زده که جنگ اسرائیل در غزه باعث مرگ مازاد بین ۲۶ هزار تا بیش از ۱۲۰ هزار نفر دیگر شده و در مجموع، تلفات می‌تواند به بیش از ۱۸۶ هزار نفر برسد؛ یعنی بین ۵ تا ۱۰ درصد جمعیت پیش از جنگ غزه. این ارقام به گفته نویسنده مقاله، «بی‌سابقه‌ترین کشتار غیرنظامیان توسط یک دموکراسی غربی» را رقم زده است.

فارن افرز می‌نویسد که اسرائیل همواره خود را به‌عنوان یک دموکراسی در خاورمیانه (غرب آسیا) معرفی کرده و بر ارزش‌های حقوق بشر ادعا داشته است، اما اقداماتی همچون هدف‌گیری کودکان، بمباران مداوم زیرساخت‌های غیرنظامی، محاصره غذایی و ایجاد قحطی، نشان می‌دهد که این جنگ نه صرفاً علیه حماس، بلکه علیه کل جمعیت غزه بوده است. به باور نویسنده، چنین سیاست‌هایی نه‌تنها توجیه اخلاقی خود را از دست داده‌اند، بلکه دستاورد راهبردی قابل توجهی نیز به همراه نداشته‌اند.

در بخش دیگری از این گزارش آمده است که حتی بر اساس سنجش‌های مستقل، محبوبیت حماس در میان فلسطینی‌ها کاهش نیافته و در برخی مناطق حتی افزایش یافته است. طبق نظرسنجی‌های مرکز پژوهش‌های سیاست‌گذاری فلسطین، در مه ۲۰۲۵ حماس با اختلاف ۱۱ درصد از فتح پیشی گرفته است؛ در حالی که پیش از حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳، این اختلاف به نفع فتح بود. در کرانه باختری، حمایت از حماس بیش از دو برابر شده و تمایل به حملات مسلحانه علیه غیرنظامیان اسرائیلی به ۵۹ درصد رسیده است.

فارن افرز همچنین یادآور می‌شود که تجربه تاریخی نشان داده، مجازات شدید غیرنظامیان به ندرت باعث فروپاشی حمایت مردمی از گروه‌های مسلح می‌شود و حتی می‌تواند اثر «پرل هاربر» ایجاد کند؛ یعنی افزایش همبستگی مردم با همان گروه‌ها. این روند در مورد حماس نیز دیده می‌شود و اسرائیل نتوانسته ارتباط مردم غزه با این گروه را قطع کند.

از نظر ابعاد تخریب فیزیکی، گزارش به تحلیل‌های ماهواره‌ای اشاره می‌کند که طبق آن، دست‌کم ۶۰ درصد ساختمان‌ها و ۹۰ درصد منازل مسکونی در غزه به شدت آسیب دیده یا به‌طور کامل نابود شده‌اند. تمامی ۱۲ دانشگاه، ۸۰ درصد مدارس و مساجد، و بسیاری از بیمارستان‌ها، کلیساها، موزه‌ها و کتابخانه‌ها نیز ویران شده‌اند. تنها ۲۰ بیمارستان از مجموع ۳۶ مرکز درمانی به‌طور محدود فعالیت دارند.

به گزارش فارن افرز، حتی در صورت اجرای طرح اسرائیل برای تصرف ۷۵ درصد از غزه و محدود کردن جمعیت به منطقه‌ای کوچک، حماس همچنان همراه جمعیت جابه‌جا خواهد شد و این سیاست به تضعیف آن منجر نخواهد شد؛ بلکه با ایجاد رنج بیشتر، به تقویت چرخه خشونت و جذب نیروهای جدید کمک می‌کند.

این نشریه هشدار می‌دهد که ادامه این روند، اسرائیل را به رژیم منزوی در سطح بین‌المللی بدل کرده است. دیوان کیفری بین‌المللی برای نخست‌وزیر و برخی اعضای کابینه اسرائیل حکم بازداشت صادر کرده و بسیاری از کشورها – حتی متحدان غربی – گام‌هایی برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین برداشته‌اند. در داخل ایالات متحده نیز شکاف‌هایی در حمایت از اسرائیل پدید آمده و برخی سیاستمداران از هر دو جناح، این جنگ را «نسل‌کشی» توصیف کرده‌اند.

به ادعای فارن افرز، اسرائیل در حالی قدرتمندترین نیروی نظامی منطقه را در اختیار دارد که رژیمی کوچک و وابسته به روابط نزدیک با دموکراسی‌های بزرگ غربی است. با این حال، تداوم «بدترین کارزار مجازات غیرنظامیان توسط یک دموکراسی غربی» نه‌تنها هدف اعلام‌شده نابودی حماس را محقق نکرده، بلکه دشمنان بیشتری برای اسرائیل ایجاد کرده و امنیت بلندمدت آن را به خطر انداخته است.