آسمان غذا، زمین خون: بازی دوگانه در غزه

باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - در حالی که غزه زیر بار محاصره و بمباران به زانو درآمده، رژیم صهیونیستی با اعلام آتش‌بسی یک‌روزه و پرتاب بسته‌های غذایی از آسمان، تلاش می‌کند نقابی از انسان‌دوستی بر چهره خود بزند. در حالی که نهاد‌های بین‌المللی از قحطی هشدار می‌دهند و غیرنظامیان زیر بار کمک‌های هوایی زخمی می‌شوند، این پرسش پیش می‌آید: آیا این اقدامات، تلاشی برای نجات است یا فریبی برای خاموش کردن خشم جهانی؟ این گزارش، با نگاهی تیزبین به این بحران، از واقعیت‌های پنهان و آینده‌ای مبهم سخن می‌گوید.

باز هم وعده‌های توخالی در سایه بمباران

اعلام آتش‌بس یک‌روزه که قرار بود در مناطق پرجمعیت غزه اجرا شود، در نگاه اول شاید نویدبخش آرامشی موقت بود. ارتش رژیم صهیونیستی ادعا کرد که این توقف عملیات، با هدف ایجاد گذرگاه‌های امن برای ورود کمک‌های سازمان ملل و تأمین غذا و دارو صورت گرفت. اما سخنگوی دفاع مدنی غزه، در گفت‌و‌گو با الجزیره مباشر، این ادعا را به چالش کشید و گفت که بمباران‌ها حتی در ساعات اعلام‌شده ادامه داشت. این دوگانگی، مانند نمایشی است که پرده اول آن با وعده‌های بشردوستانه آغاز می‌شود، اما پشت صحنه‌اش همچنان با خون و ویرانی رنگ‌آمیزی شده است.

فیلیپ لازارینی، کمیسر کل آنروا، پرتاب‌های هوایی کمک‌ها را «نمایش تبلیغاتی» خواند که نه‌تنها گرسنگی را کاهش نمی‌دهد، بلکه در مواردی به فاجعه منجر شده است. برای مثال، در منطقه السودانیه، سقوط جعبه‌های کمک هوایی، ۱۱ غیرنظامی را زخمی کرد. هلال احمر فلسطین نیز با صراحت اعلام کرد که تنها راه نجات غزه، بازگشایی مسیر‌های زمینی برای ورود کمک‌های گسترده است. اما رژیم صهیونیستی، با ادعای تأمین امنیت نظامیان خود، این مسیر‌ها را مسدود نگه داشته و به پرتاب‌های هوایی محدود بسنده کرده است. این اقدامات، مانند نوشیدن آبی شور برای رفع تشنگی، نه‌تنها مشکلی را حل نمی‌کنند، بلکه درد را عمیق‌تر می‌سازند.

گرسنگی: شمشیری پنهان در دست محاصره

رژیم صهیونیستی در بیانیه‌ای جنجالی، گزارش‌های بین‌المللی درباره گرسنگی در غزه را «دروغ» خواند و حماس را متهم به راه‌اندازی «کمپین دروغین» کرده است. اما آمار‌های وزارت بهداشت غزه، که از شهادت ۵۹۸۲۱ نفر و زخمی شدن ۱۴۴۸۵۱ نفر از اکتبر ۲۰۲۳ خبر می‌دهد، روایتی دیگر دارند. از این تعداد، ۱۱۳۲ نفر در صف دریافت کمک‌های بشردوستانه کشته شده‌اند و بیش از ۷۵۲۱ نفر زخمی. این اعداد، نه‌تنها عمق فاجعه انسانی را نشان می‌دهند، بلکه حکایت از سیاستی دارند که گرسنگی را به ابزاری برای فشار بر غیرنظامیان بدل کرده است.

گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، از سوءتغذیه شدید ۷۰ درصد کودکان زیر پنج سال در غزه خبر می‌دهد. برنامه جهانی غذا (WFP) نیز هشدار داده که بیش از ۵۰۰ هزار نفر در آستانه قحطی قرار دارند. این آمار، ادعای رژیم صهیونیستی درباره ورود ۲۵۰ کامیون کمک در هفته گذشته را به سخره می‌گیرد. سخنگوی دفاع مدنی غزه گزارش داده که در روز آتش‌بس، تنها ۱۰ کامیون کمک وارد شده، مقداری که حتی نیاز‌های اولیه جمعیت دو میلیون نفری غزه را پوشش نمی‌دهد.

ایتامار بن‌گویر، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی، با صراحت ورود کمک‌ها را «تهدیدی برای جان نظامیان» خوانده و نشان داده که در این بازی سیاسی، جان غیرنظامیان فلسطینی هیچ ارزشی ندارد.

چتر‌های نجات یا دام‌های مرگ؟

پرتاب‌های هوایی کمک‌های بشردوستانه، که اخیراً با مشارکت اردن و امارات و با ۲۵ تُن مواد غذایی از سر گرفته شده، به‌عنوان تلاشی برای کاهش بحران معرفی شده‌اند. اما این اقدامات که رژیم صهیونیستی آنها را نشانه تعهد خود به کمک‌رسانی می‌داند، در عمل با انتقادات گسترده‌ای مواجه شده‌اند. یک مقام اردنی به رسانه‌ها گفت که پرتاب‌های هوایی نمی‌توانند جایگزین مسیر‌های زمینی شوند و قادر به جبران کمبود‌های شدید نیستند. لازارینی نیز این اقدامات را «خطرناک و بی‌فایده» خوانده و گزارش‌هایی از زخمی شدن غیرنظامیان بر اثر سقوط نادرست محموله‌ها را تأیید کرده است. در منطقه الکرامه، سقوط یک چتر حامل کمک به چادر آوارگان، چندین زخمی برجای گذاشت.

شبکه‌های اجتماعی، به صحنه‌ای برای فریاد خشم جهانی علیه این نمایش تبدیل شده‌اند. کاربران در سراسر جهان، این پرتاب‌ها را «فریب» می‌خوانند و خواستار بازگشایی مرز‌های زمینی شده‌اند. آنها تأکید دارند که رژیم صهیونیستی که خود مسئول این فاجعه است، نمی‌تواند با چند بسته غذایی نقش ناجی را بازی کند. این خشم، نشان‌دهنده شکافی عمیق میان ادعا‌های رژیم صهیونیستی و واقعیت‌های میدانی است.

دیپلماسی در لبه پرتگاه

در حالی که غزه در آتش می‌سوزد، تنش‌های دیپلماتیک میان رژیم صهیونیستی و برخی کشور‌های غربی بالا گرفته است. ایلی کوهن، وزیر انرژی این رژیم، در اظهاراتی تند، رئیس‌جمهور فرانسه را به «حمایت از تروریسم» متهم کرده و خواستار تشکیل کشور فلسطینی را «نازیسم» خوانده است. این واکنش، به تلاش‌های فرانسه برای به‌رسمیت‌شناختن فلسطین در مجامع بین‌المللی بازمی‌گردد. رژیم صهیونیستی با تهدید به قطع همکاری‌های اطلاعاتی و حتی الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری، سعی در بازداشتن پاریس دارد، اما مقامات فرانسوی معتقدند که نتانیاهو، صرف‌نظر از تصمیم فرانسه، سیاست‌های توسعه‌طلبانه خود را ادامه خواهد داد.

امی‌های شکلی، وزیر امور صهیونیست‌های ساکن خارج از فلسطین اشغالی، حتی خواستار ترور رهبران حماس در قطر شده، اظهاراتی که نقض آشکار قوانین بین‌المللی است. این رویکرد، نه‌تنها راه‌حل دیپلماتیک را به بن‌بست می‌کشاند، بلکه نشان‌دهنده عزمی برای تشدید تنش‌ها در منطقه است. در این میان، تلاش‌های کشور‌هایی مانند اردن و امارات برای کمک‌رسانی، هرچند قابل تقدیر، اما در برابر حجم نیاز‌های غزه ناکافی است.

آینده‌ای در محاصره امید و یأس

آینده غزه با ادامه محاصره و ناکارآمدی اقدامات بشردوستانه، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. گزارش‌های سازمان ملل پیش‌بینی می‌کنند که بدون بازگشایی مسیر‌های زمینی و توقف درگیری‌ها، بحران انسانی تا پایان سال ۲۰۲۵ به سطحی بی‌سابقه خواهد رسید. سازمان بهداشت جهانی هشدار داده که مرگ‌ومیر ناشی از سوءتغذیه و بیماری‌های قابل پیشگیری، به‌ویژه در میان کودکان، افزایش چشمگیری خواهد داشت.

اما در این تاریکی، نشانه‌هایی از امید نیز دیده می‌شود. فشار‌های افکار عمومی جهانی، به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی، رژیم صهیونیستی را در تنگنا قرار داده است. کمپین‌های تحریم و درخواست برای تحقیقات بین‌المللی درباره جنایات جنگی، می‌توانند در بلندمدت به تغییر سیاست‌ها منجر شوند. با این حال، در کوتاه‌مدت، به نظر می‌رسد نتانیاهو با تکیه بر حمایت ایالات متحده، به سیاست محاصره و فشار نظامی ادامه خواهد داد.

آیا آسمان غزه روشن خواهد شد؟

فاجعه غزه، نتیجه سیاستی است که گرسنگی را به سلاحی نامرئی بدل کرده است. آتش‌بس‌های نمایشی، پرتاب‌های هوایی و تکذیب گرسنگی، همگی تلاشی برای پنهان کردن حقیقتی هستند که جهان دیگر نمی‌تواند نادیده بگیرد.

غزه امروز، نه‌تنها در محاصره نظامی، بلکه در محاصره سکوت جهانی گرفتار است. اما فریاد‌های مردم گرسنه، تصاویر کودکان سوءتغذیه‌شده و خشم جهانی، می‌توانند این سکوت را بشکنند. آینده غزه، نه در آسمان پر از چتر‌های نجات، بلکه در زمین، با بازگشایی مرز‌ها و احترام به حقوق انسانی، رقم خواهد خورد.