باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - بر اساس گزارشهای رسمی، این استان در سال جاری رتبۀ آخر کشور را در جذب تسهیلات اشتغالزایی کسب کرده است؛ آماری که نمیتوان آن را نادیده گرفت یا توجیهپذیر دانست.
در شرایطی که نرخ بیکاری در لرستان یکی از بالاترینها در کشور است، ناکارآمدی در جذب اعتبارات اشتغال، نوعی تضییع فرصت و ناتوانی در بهرهبرداری از ظرفیتهای مالی موجود به شمار میرود.
اعتبارات اشتغالزایی، که با هدف حمایت از طرحهای کوچک و متوسط، ایجاد کارگاههای تولیدی، و کمک به کارآفرینان تخصیص مییابد، میتوانست نقشی حیاتی در بهبود وضعیت اقتصادی و کاهش بیکاری ایفا کند.
اما چرا چنین وضعیتی پیش آمده است؟ پاسخ این سؤال، در عوامل متعددی نهفته است.
ضعف مدیریت و برنامهریزی دستگاههای اجرایی
نبود راهبرد مشخص، ناهماهنگی میان نهادهای متولی و عدم اطلاعرسانی مؤثر به متقاضیان، از جمله موانع جدی در جذب این اعتبارات بودهاند.
بروکراسی پیچیده و روند کند اداری
متقاضیان بسیاری به دلیل فرآیندهای پیچیده بانکی و اداری، عطای دریافت تسهیلات را به لقایش بخشیدهاند.
نبود حمایت و مشاوره تخصصی برای کارآفرینان
کارآفرینان بهویژه در مناطق روستایی و محروم، به دلیل نداشتن آگاهی کافی از نحوه تهیه طرح توجیهی یا تکمیل پروندههای اعتباری، نتوانستهاند از این فرصتها استفاده کنند.
سؤال اساسی این است: چه باید کرد؟
پاسخ روشن است: نهادهای مسئول باید هرچه سریعتر برای اصلاح روند جذب اعتبارات و بهویژه برای تسهیل فرایندها و آموزش متقاضیان اقدام کنند. همچنین ایجاد یک نظام پایش و ارزیابی عملکرد دستگاهها، برای پاسخگو نگه داشتن مدیران استانی، امری ضروری است.
لرستان سزاوار رتبههای آخر در شاخصهای توسعهای نیست.
محرومیت تاریخی این استان، نباید بهانهای برای تکرار ضعف مدیریتی باشد. وقت آن رسیده که نگاه به اشتغال نه یک شعار، بلکه یک وظیفۀ عملیاتی و قابل اندازهگیری تلقی شود.