«ناجورها»؛ کمدی تک‌لوکیشنی با بازی‌های تکراری و پایان ضعیف

باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا بالاور ـ  به بهانه اکران فیلم کمدی اجتماعی " ناجورها " به کارگردانی محمدحسین فرحبخش، تهیه کنندگی عبدالله علیخانی و محمدحسین فرحبخش و نویسندگی مصیب حنایی در باغ کتاب به گفت‌وگو با مصطفی فرجی کارشناس فرهنگی پرداختیم.

مصطفی فرجی منتقد سینما بیان کرد: محمد حسین فرحبخش که بیشتر در مقام تهیه‌کنندگی فعالیت داشت بعد از سال‌ها، کارگردانی فیلم ناجورها را برعهده گرفت. داستان فیلم در مورد زوجی است که در منزلی تقریبا قدیمی ساکن می‌شوند و در شب اول دزدی وارد منزل ‌آن‌ها می‌شود. با ورود پلیس مجبور می شوند دزد را به جای پدرشان جا بزنند تا دستگیر نشوند.

وی بازی بازیگرانی چون پژمان جمشیدی و محسن کیایی را ارزیابی کرد و گفت: پژمان جمشیدی و محسن کیایی زوج کمدی این فیلم در چند اثر دیگر‌ همبازی بودند و بازی تکراری خودشان را به رخ کشیدند. با توجه به اینکه این فیلم تک لوکیشن بود و ماجرای داستان فقط در اتاق و سالن تصویربرداری شده بود، من را یاد تئاتر کمدی " پپرونی برای دیکتاتور" انداخت که سال گذشته در سالن اصلی تاترشهر با بازی پژمان جمشیدی و محسن کیایی دیده بودم. لذا دقیقا همان بازی‌ها در این تک لوکیشن تکرار شده بود. به هرحال سازندگان آثار سینمایی برای حفظ فروش گیشه از این سوپراستارهای کلیشه‌ای  استفاده می‌کنند.

این منتقد سینما ادامه‌داد: المیرا دهقانی که اصالت شیرازی دارد، در این فیلم دیالوگوها را با لهجه شیرین شیرازی بیان می‌کرد که مورد پسند و خوب بود. اما گیتی قاسمی به عنوان همسر محسن کیایی در تناقص قرار داشت. ابتدا تصور کردم محسن کیایی فرزند گیتی قاسمی است اما بعد متوجه‌شدم همسر وی است. 

وی افزود: حامد وکیلی که در فیلم دایناسورها خوش درخشید بود در این فیلم نیز درخشید و بازی قابل قبولی از خود نشان داد. همچنین فرزین محدث و مختار سائقی بازی کمی داشتند و بیژن بنفشه‌خواه که در فیلم صبحانه با زرافه خیلی خوب ظاهر شده بود در  این اثر سینمایی بازی خاصی از خود نشان نداد.

فرجی از جزئیات بیشتر فیلم سینمایی "ناجورها" گفت: در گفت گویی که با مصیب حنایی نویسنده فیلمنامه ناجورها داشتم، ایشان گفتند که اولین کارشان ناجورها بوده است و چون داستان در تک لوکیشن بوده تمام پلان هارا در ذهن و کپی از منزل مادربزرگ که در شهرستان بود نوشته‌اند. 

وی با اشاره به مواد مخدر نامبرده در فیلم بیان کرد: باتوجه به اینکه فیلم کمدی اجتماعی است و نشان دادن مواد مخدر از جمله شیشه، برای کودکان و نوجوانان خوشایند نیست، بنظرم باید عوارض منفی این مواد و شکل آن را به کودکان و نوجوانان آموزش داد که این مواد باعث بدبختی انسان‌ها می‌شود، خانمان سوز است، باعث جدایی والدین از هم می‌شود.لذا نباید سراغ مواد مخدر رفت‌ و تنها نکته مثبت این فیلم  کمدی تجاری همین است و دیدن این فیلم همراه خانواده توصیه می‌شود.

مصطفی فرجی گفت: نکته حائز اهمیت اینجاست که در پلانی حامد وکیلی کاپشنی با پرجم آمریکا بر تن دارد که در درگیری با پژمان جمشیدی به چشم می خورد. درست است که حامدوکیلی شخصیت منفی و دزد دارد، اما علت و پیام  این پرچم در فیلم نشانه چیست؟ آیا در خرداد همین امسال آمریکا به کشور ما تجاور نکرد؟ آیا آمریکا پرچم ایران در هالیود را به عنوان دزد نشان می‌دهد یا تروريسم؟ اگر مالک  این فیلم غیر از محمدحسین فرحبخش بود این پلان سانسور نمی شد؟ لذا در فیلم استفاده از قاب عکس و یا هر چیزی دیگری در صحنه و یا بک گراند اثر یک مفهوم و پیامی را به بیننده القا می‌کند که یک کارگردان این موارد را بخوبی می‌داند.

وی با اشاره به بخش دیگری از این اثر سینمایی گفت: در سکانسی دو پلیس وارد داستان می شوند. پلیسی که سمج است، مرتب سوال می‌کند و به خانواده مشکوک است که ناگهان ناپدید می شود!  فیلم در اینجا افت می.کند و ریتمی کند و خسته کننده دارد. در فیلم هیجان، غافلگیری و تعلیق وجود ندارد و پایان فیلم خیلی بد تمام می‌شود.  با توجه به اینکه تایم فیلم ۸۰ دقیقه بود، جا داشت که محمدحسین فرحبخش چند دقیقه‌ای پایان فیلم را بهتر به اتمام برساند. نمره این فیلم سینمایی ۵ از ۱۰ نمره است.