چرا نسل Z با بحران حقوق بازنشستگی مواجه است؟/ خریداران خانه اولی، خانه‌های ارزان‌ می‌خواهند نه وام‌های مسکن بزرگ

اقتصاد ۲۴- نسل Z با مشکل بازنشستگی مواجه است. با بدهی‌های سنگین دانشجویی، تلاش برای یافتن شغل و دست و پنجه نرم کردن با وظیفه عظیم پس‌انداز برای ودیعه مسکن. جای تعجبی ندارد که برنامه‌ریزی بازنشستگی در فهرست اولویت‌های پایین قرار دارد.

مشکلات مالی در برابر جوانان امروزی قرار گرفته و بحرانی در شرف وقوع است. حدود ۳۴ درصد از ۱۰۰۰ نفر از نسل Z و نسل هزاره که توسط انجمن ساختمان‌سازی "اسکیپتون" در انگلستان مورد بررسی قرار گرفتند، گفتند که بیش از حد بر سایر اولویت‌های مالی متمرکز هستند نه آن که به بازنشستگی فکر کنند. ۲۵ درصد از پاسخ دهندگان گفته بودند که به اندازه کافی درآمد ندارند تا برای سالیان بعدی زندگی خود پول پس انداز کنند. "برایان بیرنز" از اپلیکیشن پس‌انداز Moneybox به روزنامه "تایمز" چاپ لندن می‌گوید: "موانع اقتصادی و مالی پیش روی نسل Z قابل توجه و اغلب خارج از کنترل آنان هستند".

نسل Z چه کسانی هستند؟

نسل Z عموما به افرادی اطلاق می‌شود که در فاصله اواسط دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰ متولد شده‌اند. این گروه که با فضای دیجیتال آشنا هستند و به عنوان نسل TikTok نیز شناخته می‌شوند، فردیت، سلامت روان و سفر را در اولویت قرار می‌دهند و در مقایسه با نسل‌های قبلی با موانع مالی چالش‌برانگیزی رو‌به‌رو هستند.

طبق گزارش کتابخانه مجلس عوام بریتانیا کسانی که دانشگاه را در سال ۲۰۲۴ به پایان رسانده‌اند، به طور متوسط ۵۳۰۰۰ پوند بدهی دارند و انتظار می‌رود تنها ۵۶ درصد از آنان بتوانند آن را تسویه کنند.

بیش از ۶۰۰۰۰۰ فارغ‌التحصیل درخواست مزایا می‌کنند. علیرغم آن که نسل پر نوزاد یا "بیبی بومرز" یا افرادی که در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم تا اواسط دهه ۱۹۶۰ متولد شده‌اند در ماه ژوئن از رشد متوسط دستمزد ۴.۸ درصدی برخوردار بودند، طبق گزارش ماهانه مشاغل Employment Hero یک شرکت نرم‌افزاری حقوق و دستمزد، حقوق کارگران نسل Z در بریتانیا به میزان ۰.۲ درصد کاهش یافته است.

علاوه بر آن، فارغ التحصیلان دانشگاه به دلیل ظهور هوش مصنوعی با چشم‌انداز شغلی نامطمئنی رو‌به‌رو هستند. تعداد مشاغل جدید سطح مبتدی از زمان راه‌اندازی ابزار هوش مصنوعی ChatGPT در سال ۲۰۲۲ تقریبا به میزان یک سوم کاهش یافته است.
سپس وظیفه عظیم پس‌انداز برای "خانه اولی ها" وجود دارد. بر اساس روند‌های تاریخی، طبق تحقیقات انجمن انجمن‌های ساختمان‌سازی بریتانیا، انتظار می‌رفت حدود ۷.۲ میلیون بریتانیایی از سال ۲۰۰۶ اولین خانه خود را خریداری کنند، اما تنها ۵ میلیون نفر در آن بازه زمانی صاحب خانه شده‌اند.

تحقیقات آژانس املاک "همپتونز" نشان داد که خریداران خانه اول در بریتانیا در نیمه نخست سال جاری میلادی ۳۳ درصد از کل خریداران را تشکیل داده بودند، اما برای بالا رفتن از نردبان ترقی، باید تلاش بیشتری کنند. آن آژانس املاک اعلام کرده که میانگین هزینه خانه برای یک خریدار خانه‌اولی ۲۲۳۶۷۰ پوند است که نسبت به ۱۴۳۷۲۰ پوند در سال ۲۰۰۷ افزایش یافته است. پرداخت‌های ماهانه معمول وام مسکن، با فرض ۱۰ درصد سپرده و نرخ وام مسکن ۴.۷۸ درصد، ۱۰۵۴ پوند خواهد بود که معادل ۴۰ درصد از درآمد یک کارگر متوسط بریتانیا است.

وضعیت برای مستاجران حتی بدتر از این است. "همپتونز" اعلام کرده که میانگین اجاره ۵۳ درصد از حقوق معمول، یعنی ۱۳۶۹ پوند در ماه است. با توجه به تحقیقات بانک آلدرمور، با چنین هزینه‌های بالایی در حوزه مسکن، جای تعجبی ندارد که ۱۸ درصد از اعضای نسل Z بریتانیا هیچ گونه پس اندازی ندارند. حدود ۲۷ درصد از جوانان گفته‌اند که پس از پرداخت هزینه‌های ضروری، هیچ گونه پول نقد اضافی ندارند.

مشکل بازنشستگی

نسل Z در بریتانیا اولین کسانی خواهند بود که از مزایای کامل ثبت‌نام خودکار بهره‌مند می‌شوند، جایی که هر کسی که ۲۲ سال به بالا سن و حداقل ۱۰،۰۰۰ پوند درآمد دارد، به طور خودکار در طرح بازنشستگی محل کار خود ثبت‌نام می‌کند. اعضای آن نسل ۵ درصد از حقوق خود را پرداخت می‌کنند و کارفرمای آنان ۳ درصد را پرداخت می‌کند.

این یک موفقیت چشمگیر بوده است، زیرا افراد بیش تری در مقایسه با گذشته برای بازنشستگی پس‌انداز می‌کنند. با این وجود، اکثر آنان هنوز به اندازه کافی پس انداز نمی‌کنند.

نسل‌های پیشین از حقوق بازنشستگی محل کار بسیار سخاوتمندانه‌تری برخوردار بوده‌اند. حقوق بازنشستگی با مزایای تعریف‌شده که درآمد تضمین‌شده‌ای را برای تمام عمر پرداخت می‌کند، عمدتا مربوط به گذشته است. طبق آمار دولتی بریتانیا انتظار می‌رود کسانی که در سال ۲۰۵۰ بازنشسته می‌شوند، ۸ درصد درآمد بازنشستگی خصوصی کمتری در مقایسه با کسانی که امروز بازنشسته می‌شوند، معادل ۸۰۰ پوند در سال به طور میانگین داشته باشند. طبق این آمار، ۴۰ درصد از بزرگسالان برای دوران بازنشستگی پس‌انداز کافی در اختیار ندارند و ۴۵ درصد از بزرگسالان در سن کار هیچ پس‌اندازی انجام نمی‌دهند.

گسترش ثبت‌نام خودکار می‌تواند کمک کننده باشد. بررسی اعداد توسط شرکت بیمه L&G نشان داد که تحت سیستم فعلی، میانگین پس‌انداز افراد از ۲۲ تا ۶۷ سالگی به ۲۶۳،۸۵۲ پوند در پایان دوره کاری می‌رسد. کاهش سن ثبت‌نام خودکار به ۱۸ سال می‌تواند موجودی آنان را به ۳۰۲،۶۸۹ پوند افزایش دهد.

کنار گذاشتن گروه‌های واجد شرایط، یک گزینه دیگر است. در حال حاضر، حداقل حق بیمه در بریتانیا معمولا براساس درآمد بین ۶۲۴۰ تا ۵۰۲۷۰ پوند تعیین می‌شود. L&G اعلام کرده که حذف حداقل حق بیمه، به طوری که حق بیمه از اولین پوند کسب شده پرداخت شود، می‌تواند میانگین پس‌انداز بازنشستگی را به ۳۱۷۵۷۴ پوند افزایش دهد، با فرض آن که فردی از ۲۲ سالگی پس‌انداز کرده است. افزایش حداقل سطح حق بیمه از ۸ درصد به ۱۲ درصد می‌تواند یک پس‌انداز بازنشستگی معمولی را به ۴۵۴۰۳۴ پوند افزایش دهد. L&G اعلام کرده که اجرای تمام این تغییرات (کاهش سن ثبت‌نام خودکار، حذف حداقل حق بیمه واجد شرایط و افزایش حداقل حق بیمه) می‌تواند میانگین پس‌انداز بازنشستگی را به ۵۴۹،۷۱۷ پوند برساند که بیش از دو برابر میانگین تحت سیستم فعلی است.

 رویای بازنشستگی

طبق یک نظرسنجی صورت گرفته از ۵۰۰۰ نفر توسط شرکت مشاوره بارنت وادینگهام، حدود ۱۹ درصد از اعضای نسل Z در حالت ایده آل مایل هستند که در سنین بین ۵۶ تا ۶۰ سالگی بازنشسته شوند. با این وجود، از میان آنان با توجه به شرایط فعلی شان تنها ۱۸ درصد از پاسخ دهندگان انتظار داشتند که پیش از سن ۷۰ سالگی بازنشسته شوند.

"جیمز ریول" یکی از اعضای نسل Z بریتانیا یکی از آن افراد است. او تمام تلاش خود را می‌کند تا برای آینده پس‌انداز کند. او از طریق شغل تمام‌وقت خود به عنوان مدیر فناوری اطلاعات در یک شرکت مراقبت‌های بهداشتی، به صندوق بازنشستگی محل کار پول واریز می‌کند و سپس هر آنچه را که از یک کسب و کار پشتیبانی فناوری اطلاعات جداگانه که اداره آن را برعهده دارد به دست آورد به یک صندوق بازنشستگی شخصی سرمایه‌گذاری شخصی اختصاص می‌دهد.

بیشتر بخوانید: نسل Z ولخرج‌ترین نسل تاریخ خواهد بود!/ نسلی که اعتقادی به پس انداز برای آینده ندارد

او می‌گوید: "شرکت من حداقل مبلغ قانونی را پرداخت می‌کند و این برای زندگی در دوران بازنشستگی کافی نخواهد بود، بنابراین من هر آنچه را که از کسب و کار خودم درآمد دارم نیز در آن سرمایه‌گذاری می‌کنم". ریول، ۲۵ ساله، از ۱۹ سالگی سالانه حداکثر ۴۰۰۰ پوند را به حساب بیمه عمر مادام‌العمر خود واریز کرده و امیدوار است سال آینده خانه بخرد. علاوه بر این، او باید ماهانه ۳۵۰ پوند برای بازپرداخت وام دانشجویی بپردازد.

"ریول" که در بدفوردشایر شهری در ناحیه شرق انگلستان زندگی می‌کند، می‌گوید: "من ۸.۵ درصد بهره برای وام دانشجویی خود پرداخت می‌کنم. در یک مقطع، بازپرداخت‌های من حتی سود را هم پوشش نمی‌داد. این ناامیدکننده است". ریول باور ندارد که بتواند مانند پدر و پدربزرگ و مادربزرگش در دهه پنجم عمرش بازنشسته شود چرا که هر دوی آنان از طرح‌های بازنشستگی با مزایای تعریف شده سخاوتمندانه‌ای برخوردار بودند که به آنان این امکان را داده تا آخر عمر درآمد داشته باشند". او می‌افزاید: "من به این امید چسبیده‌ام که کسب و کارم رونق بگیرد و بتوانم از این طریق پول بیش تری در یک طرح بازنشستگی سرمایه‌گذاری کنم، زیرا اگر به حداقل حق بیمه پایبند باشید، برای بازنشستگی کافی نیست".

با توجه به آینده مبهم حقوق بازنشستگی دولتی، آرزوی بازنشستگی زودهنگام حتی دست نیافتنی‌تر به نظر می‌رسد. قرار است سن بازنشستگی دولتی در بریتانیا در فاصله سال‌های ۲۰۲۶ تا ۲۰۲۸ میلادی از ۶۶ به ۶۷ سال و تا سال ۲۰۴۶ دوباره به ۶۸ سال افزایش یابد. با این وجود، اکنون که دولت بریتانیا دستور بازنگری در سن بازنشستگی دولتی را داده این اتفاق می‌تواند زودتر رخ دهد بدان معنا که بریتانیایی‌ها باید بیش‌تر کار کنند یا بیش‌تر به پس‌انداز‌های بازنشستگی خصوصی متکی باشند.

هم چنین، گمانه‌زنی‌هایی در مورد آینده طرح سه‌گانه حقوق بازنشستگی وجود دارد که تضمین می‌کند پرداخت‌ها هر ساله به میزان بالاترین نرخ تورم، میانگین رشد دستمزد یا ۲.۵ درصد افزایش یابد. حذف این طرح بدان معناست که این پرداخت‌ها دیگر با هزینه‌های زندگی همخوانی نخواهند داشت و مستمری‌بگیران هر سال وضعیت بدتری پیدا می‌کنند. برخی از مفسران پیشنهاد کرده‌اند که مستمری دولتی می‌تواند بر اساس آزمون توانایی مالی باشد، به طوری که تمام مستمری‌بگیران آن را دریافت نکنند. نتیجه آن تغییرات این خواهد بود که صندوق‌های بازنشستگی خصوصی باید بار سنگین‌تری را در برنامه‌های بازنشستگی افراد به دوش بکشند.

طبق گزارش سازمان بازنشستگی بریتانیا (Pensions UK) یک فرد مجرد برای داشتن یک سبک زندگی متوسط در دوران بازنشستگی، با فرض آن که هیچ هزینه مسکنی نداشته باشد، به درآمد سالانه ۳۱۷۰۰ پوند پس از کسر مالیات نیاز دارد. این مبلغ با احتساب حقوق بازنشستگی کامل دولتی جدید، در مجموع به حدود ۴۹۰ هزار پوند نیاز دارد.

شرکت خدمات مالی بریتانیایی هارگریوز لندس داون و اندیشکده آکسفورد اکونومیکس هر شش ماه یکبار معیار جداگانه از ثروت را برای پس‌انداز و شاخص تاب‌آوری آن مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهند. آخرین داده‌های منتشر شده از سوی آنان نشان داده که تنها ۲۸ درصد از افراد ۲۰ تا ۲۴ ساله و ۳۱ درصد از افراد ۲۵ تا ۳۹ ساله در مسیر پس‌انداز کافی برای یک سبک زندگی متوسط هستند. این رقم در مقایسه با ۴۲ درصد از افراد ۴۵ تا ۴۹ ساله است. شرکت بازنشستگی "اسکاتیش ویدوز" (Scottish Widows) تخمین زده که ۳۹ درصد از مردم بریتانیا حتی در مسیر حداقل استاندارد زندگی در دوران بازنشستگی نیز قرار ندارند. "کارینا چمبرز" از اپلیکیشن سرمایه‌گذاری Moneyfarm می‌گوید: "جوانان باید با دقت بسیار بیشتری برنامه‌ریزی کنند و آماده باشند تا بسیار بیش‌تر از هر نسل قبلی مشارکت کنند، زیرا بار مالی حمایت از خود، بسیار بیش‌تر از هر زمان دیگری بر دوش فرد خواهد بود".

در این مورد چه باید کرد؟

پاسخ واضح این است: جوانان باید بیش‌تر پس انداز کنند، اما این هدف گذاری ممکن است برای همگان قابل دستیابی نباشد. جوانان باید مطمئن شوند که در طرح بازنشستگی محل کار خود ثبت‌نام کرده‌اند. در بریتانیا افراد زیر ۲۲ سال به طور خودکار ثبت‌نام نمی‌شوند، اما می‌توانند درخواست عضویت دهند. هم چنین، آنان باید ببینند که کارفرمای شان تا چه اندازه در این زمینه مشارکت خواهد کرد. علاوه بر آن، پیش از آن که فرد به در اختیار داشتن پول اضافی عادت کرد هر زمانی که افزایش حقوقی دریافت کرده بود افزایش مشارکت خود را در نظر بگیرد. برای مثال، اگر پاداشی دریافت کرد پرداخت بخشی یا تمام آن مبلغ را برای صندوق بازنشستگی خود در نظر بگیرد. در آن صورت، فرد هم پس انداز خود را افزایش داده و هم در مالیات صرفه جویی می‌کند.

هم چنین، بهتر است فرد نحوه سرمایه گذاری بازنشستگی خود را بررسی کند. افراد جوان‌تر می‌توانند گزینه ریسک‌پذیرتری را در نظر بگیرند که می‌تواند به طور بالقوه بازده بیشتری داشته باشد. علاوه بر آن، فرد می‌تواند از حساب مادام العمر استفاده کند. برای این منظور، آن فرد می‌تواند سالانه ۴۰۰۰ پوند در این حساب‌ها واریز کرده و ۴۵ درصد پاداش از دولت دریافت کند. این پول می‌تواند برای خرید اولین خانه یا پس از ۶۰ سالگی مورد استفاده قرار گیرد.

منبع: تایمز