اقتصاد۲۴- عباس عبدی، فعال سیاسی اصلاحطلب، در یادداشتی با عنوان «درباره حکم تتلو» ضمن اشاره به حکم بدوی اعدام امیرحسین مقصودلو، به نقد و بررسی ادعای یک رسانه مبنی بر وعده برگشت دادن به تتلو از سوی مقامات بلندپایه دولت سیزدهم پرداخته است.
او در این زمینه نوشت: حکم بدوی اعدام تتلو صادر شد. البته نظر اقلیت دادگاه مخالف این حکم است. همین نظر که نوعی شبهه در حکم صادره محسوب میشود میتواند مستند مانع از اجرای حدود باشد. البته استدلال آن قوی و مطابق فتوای مشهور نیز هست.
با این حال این یادداشت در مقام بحث و نقد حقوقی نیست که برعهده حقوقدانان است. از این نکته که بگذریم، نقد حکم صادره میتواند تعبیر به دفاع از او شود. متأسفانه این فرهنگ در ایران رایج است و نقد را به صورت مستقل و منتزع از شخص نمیفهمند.
بعید میدانم که در میان امثال ما کسی باشد که اندک تعلق خاطری به این افراد داشته باشد. اگر از رفتار آنان متنفر نباشند، قطعا تعلق خاطری نخواهند داشت، به ویژه استفاده از ادبیات رکیک او که کاربرد رایج آن در فضای عمومی موجب تاسف است.
پس آنچه به آن میپردازم از چند زاویه متفاوت از نقد حقوقی است. اگر خوب نگاه کنیم، او پیش از خروج از ایران نیز همین فرهنگ و ادبیات را داشت. البته با این تفاوت که فضای عمومی ایران اجازه ابراز آنها را نمیداد، ولی به احتمال قوی در فضای خصوصی و غیر عمومی این رفتار وگفتار را داشته است.
بیشتر بخوانید:فیلم/ ادعای عموی امیر تتلو درباره ازدواج این خواننده در زندان
با این حساب میتوان گفت که نظام سیاسی درکی عینی و واقعی از او داشته است. اگر این فرض را بپذیریم، که فرض معقولی است؛ در این صورت، همسخن شدن با تتلو در دوره انتخابات ریاستجمهوری و نامزدی آقای رییسی نمیتواند بدون علم و آگاهی نسبت به این واقعیت باشد. به ویژه که در فرهنگ ما یا حداقل در ذهن نیروهای مذهبی، این حجم از تتو کردن بازتابی است از فرهنگ خاص آنان. در این صورت چگونه میشود که فردی مثل آقای رییسی و کمپین انتخاباتی او حاضر به این همنشینی و همصحبتی شوند، تا بلکه قدری رأی بیاورند؟
خب! حالا این کار را کردید، پس چرا حکم اعدام علیه او صادر میشود یا به او جایزه هم میدهید و مراسم بزرگداشت برایش برگزار میکنید؟ این پرسش بر این مبنا است که وی از آن زمان تاکنون تغییر رویکردی جدی نداشته است.
منبع: روزنامه اعتماد