بحران آسانسورها؛ از زیرساخت‌های فرسوده تا ناآگاهی شهروندان

باشگاه خبرنگاران جوان ؛ سارا بابایی- آسانسورها قرار بود نماد رفاه شهری و سهولت در زندگی باشند، اما آمارهای اخیر خرم‌آباد نشان می‌دهد که این ابزار ساده زندگی شهری، به منبع اضطراب و خطر برای ساکنان تبدیل شده است.

از ابتدای امسال تاکنون، ۲۲۲ گزارش حبس شهروندان در کابین آسانسور ثبت شده است؛ سه برابر آمار سال گذشته که تنها ۷۰ مورد بود.

این افزایش چشمگیر، ترکیبی از فرسودگی زیرساخت‌ها، نبود سرویس‌های دوره‌ای و آموزش ناکافی شهروندان در استفاده ایمن از آسانسور است.

پشت هر کابین فلزی، اضطراب افراد، ترس کودکان و پیامدهای احتمالی جسمی و روانی نهفته است که می‌تواند به فاجعه ختم شود.

 فرسودگی و نقص فنی؛ مهم‌ترین عامل حوادث

علی‌مراد بابایی، مسئول آموزش و پیشگیری سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری خرم‌آباد، می‌گوید:افزایش حوادث آسانسور امسال به وضوح نشان می‌دهد که زیرساخت‌ها فرسوده و بسیاری از تجهیزات نیازمند تعمیر و نگهداری دوره‌ای هستند. نقص قطعات، قطع ناگهانی برق و عدم سرویس‌های منظم، سه عامل اصلی حبس شهروندان بوده است.

او ادامه می‌دهد: گاهی حتی کوچک‌ترین غفلت در نگهداری آسانسور می‌تواند یک ترس ساده را به حادثه‌ای مرگبار تبدیل کند.

نگاه قبل از ورود؛ پیشگیری با یک ثانیه دقت

یکی از خطرناک‌ترین حوادث، سقوط به داخل چاهک آسانسور است.

 بابایی توضیح می‌دهد:گاهی درب آسانسور باز می‌شود، اما کابین در طبقه حضور ندارد. در این مواقع اگر فرد بدون نگاه کردن وارد شود، مستقیماً به چاهک سقوط می‌کند. یک ثانیه مکث و نگاه به داخل کابین می‌تواند جان انسان را نجات دهد.

او تاکید می‌کند: در آسانسورهای استاندارد معمولاً آیینه وجود دارد و می‌توان با دیدن تصویر خود، از حضور کابین اطمینان حاصل کرد.

شایع‌ترین نوع حادثه، حبس شدن در کابین به دلیل نقص فنی یا قطع برق است.

بابایی می‌گوید:در چنین شرایطی، آرامش و خونسردی اولین و مهم‌ترین عامل نجات است. برخلاف تصور عمومی، هوای کافی برای تنفس تا ساعت‌ها در کابین وجود دارد و جای هیچ نگرانی از نظر اکسیژن نیست.

او هشدار می‌دهد: هرگونه اقدام هیجانی مانند ضربه زدن یا دستکاری درها می‌تواند حادثه را وخیم‌تر کند. بهترین روش استفاده از دکمه آلارم، تلفن اضطراری داخل کابین یا تماس مستقیم با شماره ۱۲۵ است.

بحران آسانسورها در خرم‌آباد ترکیبی از فرسودگی زیرساخت‌ها و ناآگاهی شهروندان است.

 آموزش اصول ایمنی، سرویس‌های دوره‌ای و رعایت نکات ساده استفاده، می‌تواند از بسیاری از حوادث جلوگیری کند.

 آسانسور باید وسیله‌ای برای رفاه و راحتی باشد، نه منبع اضطراب و خطر. همکاری مدیران، نهادهای نظارتی و خود شهروندان تنها راه تضمین ایمنی این وسیله است.